Sociocultureel werk in tijden van corona #7: Buurtwerk 't Lampeke

“Het heeft wat tijd gekost om ons te organiseren. Dat was niet evident, want we zitten met onze werking verspreid over verschillende locaties. En onze rode draad, dat is en blijft elkaar ontmoeten en samen dingen doen. En dus moesten we vrijwel meteen overal de deuren sluiten. Onze dagopvang voor baby’s en peuters bleef wel geopend, maar daar merkten we dat bijna alle kinderen weg bleven.”

Mensen ontmoeten: belangrijker dan ooit

“Onszelf heruitvinden: dat was dus al snel de boodschap. In de eerste dagen na de sluiting gingen we vanuit een reflex alles telefonisch en online proberen te organiseren. Maar al snel bleek dat ontoereikend te zijn, en sijpelde het besef binnen dat we naar de mensen toe moeten blijven gaan. Nu zelfs meer dan ooit: sinds corona komen we ook bij gezinnen over de vloer die eerder onder onze radar bleven. Vluchtelingen bijvoorbeeld, die nog maar heel recent in België zijn aangekomen en door de hele crisis de weg naar de juiste instanties nog niet hebben gevonden. Dat zijn schrijnende situaties.”

“Gelukkig zijn er -zelfs met de veiligheidsvoorschriften, die we nauw opvolgen- nog heel veel dingen die we wél kunnen doen. Huiswerk uitprinten en rondbrengen. Voor mensen in de risicogroep naar de winkel en apotheek gaan. Speelgoed en boeken inzamelen en verdelen. Maaltijden leveren aan huis, nu ons buurtrestaurant gesloten is. De gasten die anders naar onze kinderwerking Fabota komen eens gaan halen om te gaan wandelen of fietsen. Privé-speelpleinwerking, als het ware. En dat is voor onze mensen echt wel nodig. Een slechte huisvesting maakt in je kot blijven vaak onmogelijk.”

Crisis geeft zuurstof aan nieuwe initiatieven

“We hebben dus helemaal geen werk te weinig in deze periode. En toch hebben we zelfs nog extra projecten opgezet. Dankzij de steun van de Koning Boudewijnstichting hebben we op korte tijd meer dan 100 voedings- en verzorgingspakketten samengesteld om uit te delen aan onze meest kwetsbare mensen. En het is duidelijk dat die noden blijven stijgen. Dat is zorgwekkend. Daarnaast zijn we ook al heel snel gestart met een crowdfunding om geld in te zamelen voor laptops. Want je kan er zeker van zijn: die digitale kloof waar iedereen altijd de mond van vol heeft, die is tijdens deze lockdown alleen nog maar dieper geworden.”

“Maar de essentie is natuurlijk dat we altijd blijven zoeken naar het aanbieden van die noodzakelijke menselijke relatie. Het stopt niet met het brengen van maaltijden, huiswerkpakketjes of een laptop. Integendeel, dat is pas het begin om in gesprek te gaan met mensen. Om te luisteren naar hoe het gaat. En tegelijk van hieruit samen uit te zoeken wat er nodig is. Een concreet voorbeeld: we merken nu dat bepaalde kinderen baat zouden hebben bij begeleiding met hun schooltaken. In niet-coronatijden zetten wij dan volop in op groepswerk, maar dat is nu niet mogelijk. Dat lossen we op door volop personeel, vrijwilligers en stagiairs in te zetten voor 1-op-1 huiswerkbegeleiding. Heel arbeidsintensief, maar zo noodzakelijk.”

Ook personeelsbeleid laat zich niet stoppen door corona

“Als coördinator heb ik in deze periode ook mijn handen vol gehad met onze eigen medewerkers. We hebben er alles aan gedaan om niet over te gaan op tijdelijke werkloosheid. Veel van onze mensen zijn financieel kwetsbaar, of waren dat nog niet zo lang geleden. We zijn dikwijls ook hun enige netwerk, dus daarom is het extra belangrijk om hen aan de slag te houden. Doordat we nu alles moeten omgooien en de mensen flexibel inzetten, ontdekken we ook veel nieuwe talenten bij onze medewerkers. Heel zinvol om daar in de toekomst iets mee te doen.”

“Ik ben trots om de manier waarop ons personeel deze crisis aan het doorstaan is. Fier op onze LDE-medewerkers, sommigen zelf gevlucht voor oorlog, die in deze periode als eersten op de barricades staan om anderen te helpen. Maar even goed op onze mensen die van thuis uit hun steentje bijdragen omdat ze tot de risicogroep behoren. Meer dan ooit voel ik dat deze ploeg mee uitdraagt waar wij als organisatie voor staan. Die piek van solidariteit en verantwoordelijkheidsgevoel: dat is heel mooi om te zien.”

Copyright foto raamknuffel: Shamseddin Jafar Osman

Copyright portretfoto: Alba Bruggeman Nelissen

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het jaarmagazine 2020 van Sociare.