"Waarom spreken we niet over investeringen in plaats van subsidies?"

Zingevers en verbindingsfiguren

"Het verenigingsleven in Vlaanderen is uniek, iets dat we moeten koesteren én naar waarde moeten schatten. We mogen vanuit de politiek onze beide handjes kussen dat zoveel mensen bereid zijn om een vrijwillig engagement op te nemen. Al heeft corona ook daar flink wat schade aangericht. Voor de afslanking had je de provincies die vrijwilligers ondersteunden. Tegenwoordig proberen we dat op Vlaams niveau te doen, met initiatieven zoals het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk. Want mensen, die zullen altijd op zoek blijven gaan naar verbinding met anderen. Dat zit in onze natuur. Vroeger vonden mensen dat door naar de kerk te gaan, tegenwoordig sluiten ze zich aan bij een socioculturele vereniging.

Een voorbeeld voor andere sectoren

Ik was onder de indruk van de cijfers over jullie sector. Ik ben een overtuigd feministe. En als je kijkt naar wat voor moois jullie allemaal realiseren, dan verbaast het me absoluut niet dat maar liefst 60% van de werknemers in jullie organisaties vrouwen zijn (lacht). Ook op vlak van diversiteit scoren jullie enorm goed in vergelijking met andere sectoren, die vaak heel wit én heel erg vergrijsd zijn. Dat jullie erin slagen om die maatschappelijke diversiteit te weerspiegelen: chapeau!”

Spreken met één stem

“Dat jullie sector zo breed en divers is: dat is een zegen, maar ook een vloek. Er zijn een hoop verschillende stemmen en meningen die weerklinken. Dat kan voor ons als politici soms behoorlijk verwarrend zijn, al die verschillende steunpunten en belangenverenigingen. Tijdens de coronacrisis slaagden jullie er beter in om met één stem te spreken. Maar het valt me op dat die eenheid precies aan het wegdeemsteren is. Ik ben ervan overtuigd dat de sector gebaat zou zijn met één duidelijke woordvoerder, die alle Vlaamse ministers bij wijze van spreken op speed dial heeft staan in zijn of haar smartphone.”

Toegevoegde waarde nog meer in de verf zetten

“Tijdens de lockdowns van de voorbije jaren is de hele maatschappij zich ineens bewust geworden van het belang van cultuur, en bij uitbreiding van socioculturele verenigingen. Niet meer op uitstap kunnen gaan met de organisatie waar je al zolang lid van bent, niet meer naar festivals of de opera kunnen gaan...Mensen hebben dat toen echt gemist. Daarom dat ik ook zo kwaad was toen DJ Regi Penxten in de media uithaalde naar de ‘subsidieslurpers’ in de cultuursector. Ik ben toen in mijn pen gekropen, en heb ‘The art of giving a fuck about art’ geschreven: een boek waarin ik in de bres spring voor de cultuursector. Want in heel het debat over subsidies vergeten we vaak één ding: dat het niet de vzw’s uit het middenveld zijn die de meeste overheidssteun ontvangen, maar private bedrijven. Maar dan hebben we het altijd over ‘investeringen’, niet over subsidies. Terwijl we voor het ondersteunen van het middenveld ook gigantisch veel terugkrijgen als samenleving.”

...de sector ondersteunen om te blijven toeleiden naar werk

“Sinds ik voogd ben van Sahil, heb ik heel wat mensen leren kennen in de gemeenschap van nieuwkomers uit Afghanistan. Die contacten drukken me keer op keer met de neus op de feiten: werk is mega-belangrijk als opstap naar activatie en integratie. Jullie organisaties doen zo’n waardevol werk als het gaat over het opleiden van kwetsbare mensen en hen toeleiden naar werk. We zitten nog altijd met de realiteit van krapte op de arbeidsmarkt, dus vind ik het maar logisch dat we jullie nog gaan versterken in die rol. Ook het idee om vzw’s toegang te geven tot bijvoorbeeld de kmo-portefeuille is iets dat we bij Open VLD genegen zijn. We hebben het zelfs opgenomen in ons verkiezingsprogramma.”

...de autonomie van het middenveld blijven bewaken

“Mijn partij maakt deel uit van de Vlaamse meerderheid. Maar toch ben ik de voorbije legislatuur een paar keer stevig gebotst met Jan Jambon. Eind 2023 nog, toen bekend raakte dat de minister Dewereldmorgen.be en Vrede vzw had laten doorlichten. Hij vond het niet kunnen dat beide vzw’s zich kritisch hadden uitgelaten over het conflict in het Midden-Oosten. Met die doorlichting wou hij nagaan of ze zich hielden aan de regels van de democratie en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Als dat niet het geval was, dan zouden ze snijden in hun subsidies of hen zelfs schorsen. Ik vond dat een gevaarlijk precedent. Waar ben je in godsnaam mee bezig als je organisaties gaat viseren waarmee je het inhoudelijk niet 100% eens bent? Op de website van de Vlaamse Volksbeweging lees ik ook dingen waar ik niet mee akkoord ga. Maar wil ik hen daarom censureren? Nee. Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht. Ook in het middenveld moeten die verschillende meningen kunnen weerklinken.”

BE Vegan vzw is de Belgische veganismevereniging, die werd opgericht in 2014. De missie van deze organisatie? Plantaardig eten en leven toegankelijker maken met acties en campagnes, om zo bij te dragen aan een betere samenleving voor dier, mens en milieu.

D’Hose : “Amper 6 jaar was ik, toen ik tegen mijn mama zei: ‘ik wil geen beestjes meer eten’. Een redelijk gedurfde keuze. Want in het Roeselare van de jaren ‘80 waren we letterlijk omsingeld door varkensboeren (lacht). Mijn ouders wisten niet wat dat was, een vegetariër. Maar kijk, intussen eet ik al meer dan 30 jaar geen vlees. Een veganist in de strikte zin van het woord ben ik niet. Maar af en toe probeer ik eens een plantaardig recept uit. Ik vind het dan ook inspirerend om te zien hoe BE Vegan meer doet dan louter preken voor eigen kerk. Ze reiken ook uit naar professionals in de horeca, voeding & cosmetica om hen te helpen om hun aanbod vegan-vriendelijk te maken. Een mooi voorbeeld van grensverleggend samenwerken.”

www.bevegan.be